Ogólny opis choroby

Choroba Hashimoto jest najczęstszą przyczyną zapalenia tarczycy i jedną z najczęstszych przyczyn wola, czyli powiększenia gruczołu tarczowego.
Niestety, przyczyny tej choroby są nieznane.

Należy ona do obszernej grupy schorzeń nazywanych autoimmunologicznymi. W tej grupie chorób organizm zwraca się przeciw sobie.
Układ immunologiczny normalnie nastawiony na zwalczanie bakterii, wirusów,  ulega tutaj rozregulowaniu i zaczyna "atakować" własne komórki. W zależności od tego, jakie tkanki i narządy ulegają temu niezrozumiałemu aktowi autoagresji, mamy do czynienia z różnymi zespołami objawów.

Ważne !
Podawanie hormonów tarczycy może być uzasadnione już wtedy, gdy pojawią się pierwsze objawy niedoczynności. Poziom hormonów tarczycy we krwi może być jeszcze w normie a w tkankach jest ich już zbyt mało (tkankowa niedoczynność tarczycy).
 

Niedoczynność tarczycy spowodowana jest niedoborem hormonów tarczycy.
Fakt niedostatecznego wydzielania hormonów przez tarczycę może wynikać z różnych przyczyn.
Może nią być - choroba Hashimoto, inaczej przewlekłe limfocytarne zapalenie tarczycy.
Jej nazwa pochodzi od nazwiska japońskiego chirurga Hakaru Hashimoto, pracującego w Berlinie, który w 1912 roku opisał jej pierwsze 4 przypadki.
Jest to najczęściej występujące zapalenie tarczycy i najczęstsza przyczyna niedoczynności tarczycy. Choroba ma podłoże autoimmunologiczne, często współistnieje z innymi chorobami autoimmunologicznymi.

Niedoczynność tarczycy może być spowodowana leczeniem poprzez np. napromieniowania szyi, głowy, bądź w skutek operacji neurochirurgicznej. Preparaty farmakologiczne takie, jak: interferon i amiodaron, stosowane w leczeniu też mogą się przyczynić do jej powstania.
Może też ona mieć charakter wrodzony.
Czasami przyczyną niedoboru wydzielania hormonów przez tarczycę jest choroba przysadki, która wydziela za mało TSH, hormonu pobudzającego czynność tarczycy. Przebieg choroby, nasilenie objawów niedoczynności tarczycy określa się w zależności od stopnia niedoboru hormonów.
Chorobę o ciężkim przebiegu nazywamy obrzękiem śluzowatym.

Choroba Hashimoto, leczenie jodem radioaktywnym nadczynności tarczycy, leczenie chirurgiczne chorób tarczycy, nadmierne spożywanie jodu, poporodowe zapalenie tarczycy, niektóre leki sprawiają niejednokrotnie, że rozpoznawana jest subkliniczna niedoczynność tarczycy.
Pacjenci nie obserwują i nie sygnalizują typowych objawów dla jawnej niedoczynności tarczycy.

Szkodliwe skutki braku hormonów tarczycy zależą również od okresu życia, w którym brak ten wystąpił. Są one bowiem niezbędne dla prawidłowego rozwoju organizmu.

Niedobór hormonów tarczycowych u dzieci prowadzi do zahamowania wzrostu (przy zachowaniu dziecięcych proporcji ciała) i opóźnienia dojrzewania płciowego. Ponadto występuje opóźnienie rozwoju intelektualnego dziecka. Niedoczynność tarczycy u dzieci starszych nie powoduje tak poważnych następstw. Chorobę tę nazywamy niedoczynnością tarczycy młodzieńczą lub obrzękiem śluzowatym młodzieńczym. Objawy są wówczas podobne do objawów obserwowanych u osób dorosłych.

Przez całe życie człowieka, hormony tarczycy kontrolują produkcję energii cieplnej, wpływają na procesy intelektualne i nastrój, pracę serca, mięśni szkieletowych, jajników i jelit.