SIBO - przerost flory jelitowej

Test oddechowy wodorowo-metanowy z korektą CO₂ (rozcieńczenia).

 
SIBO (z ang. Small Intestinal Bacterial Overgrowth), to zespół przerostu flory bakteryjnej jelita cienkiego. Charakteryzuje się pojawieniem obcych szczepów lub wzrostem liczebności bakterii naturalnie występujących w jelicie cienkim. Taka sytuacja skutkuje nieprzyjemnymi dolegliwościami ze strony przewodu pokarmowego u pacjenta. Najczęściej są to bóle brzucha, wzdęcia, gazy, zaparcia, biegunki, odbijanie, refluks i wiele innych objawów ogólnoustrojowych. Przerost bakteryjny jest również powiązany

z innymi zaburzeniami i chorobami takimi jak: schorzenia autoimmunologiczne, IBS, stan obniżonej odporności. Częstość występowania SIBO może wynosić nawet do 22% w populacji dorosłych. Szacuje się, że ponad 85% osób, które cierpią na tak zwany zespół jelita drażliwego (IBS) w rzeczywistości ma SIBO.

Mikroorganizmy, które w nadmiarze pojawiły się w jelicie cienkim, wykorzystując jeszcze niestrawione resztki pokarmowe, produkują metabolity między innymi wodór i metan. Wodór jest skorelowany
z występowaniem biegunek, natomiast metan z zaparciami. Nie jest to jednak podstawa do stwierdzenia, że wodór to biegunki a metan to zaparcia. Jest to zbyt dalekie uproszczenie. Współistnienie tych gazów powoduje objawy mieszane i nie można jednoznacznie określić rodzaju przerostu. Archeony, organizmy produkujące metan, aby przeżyć wykorzystują wodór produkowany przez inne bakterie. Wodór zużywany jest również przez bakterie produkujące siarkowodór.

W chwili obecnej najbardziej rozpowszechnionym testem, pozwalającym zdiagnozować tę dolegliwość, jest wodorowy test oddechowy z laktulozą. Jak sama nazwa wskazuje, wykrywa on w wydychanym powietrzu jedynie wodór, co ogranicza możliwość postawienia pełnej diagnozy. Na Zachodzie
a szczególnie w Stanach, temat jest bardziej znany, a sama choroba częściej rozpoznawana, a także znacznie skuteczniej leczona. W związku z tym narzędzia diagnostyczne są bardziej zaawansowane 
i szerzej dostępne – można tam spotkać testy do samodzielnego wykonania w domu, można też tam zrobić test nie tylko wodorowy, czyli badający stężenie wodoru w wydychanym powietrzu, ale także badający stężenie metanu. Taki test istotnie zbliża nas do poprawnej diagnozy. Teraz badanie na obecność metanu i wodoru w wydychanym powietrzu możesz wykonać u nas. Dysponujemy oprogramowaniem do analizy wyniku testu i wykonania raportu z interpretacją.

Dlaczego warto zrobić test nie tylko wykrywający poziom wodoru, ale również metanu? Może się okazać, że pacjent, cierpiący na przerost jednocześnie archeonów i bakterii produkujących wodór, otrzyma ujemny wynik wodorowego testu oddechowego, ponieważ cały wodór zostanie zmetabolizowany przez archeony… a pacjent nadal cierpieć będzie na przerost, który w dodatku należy leczyć inaczej, niż przerost manifestujący się samym wodorem. Może to dotyczyć nawet prawie połowy chorych! Dlatego sprawdzenie obecności metanu w wydychanym powietrzu jest tak samo istotne, jak sprawdzenie obecności wodoru.

Teraz, dzięki analizatorowi gazowemu QuinTron BreathTracker SC, możemy postawić diagnozę
z użyciem najnowocześniejszych technologii. Pierwsi w Polsce, oferujemy badanie wykonywane na tym najwyższej klasy urządzeniu, z wykorzystaniem JEDNORAZOWYCH ZESTAWÓW do pobrania próbek wydychanego powietrza. Testy wykonujemy według najwyższych standardów i według protokołu przyjętego przez zachodnie ośrodki. Raport z interpretacją pacjent otrzymuje tuż po zakończeniu badania w formie wydruku, dodatkowo wysyłamy go w pliku pdf na wskazany adres email.

TEST - przebieg

Test oddechowy w kierunku SIBO oraz dynamiki pasażu jelitowego wykonujemy przy pomocy urządzenia QuinTron BreathTracker SC. Test oddechowy przeprowadzany jest z użyciem laktulozy. Badanie trwa około trzech godzin, w cyklach pomiarowych, co 20 minut. Pierwsza próbka pobierana jest po 12 godzinach całkowitego postu (bez jedzenia, bez picia, bez mycia zębów, bez płukania ust), druga próbka po umyciu zębów pastą bez cukru. Dopiero po drugim pobraniu próbki pacjent otrzymuje do wypicia laktuloze rozcieńczoną wodą i dopiero od momentu wypiciu tego substratu rozpoczyna się cykl pobierania próbek, co dwadzieścia minut.  Badanie trwa trzy godziny. Może się zdarzyć, że będzie trwało to dłużej z powodu wolniejszego pasażu – wówczas, za zgodą pacjenta, wydłużamy standardowy czas testu. Test jest przeprowadzany po właściwym przygotowaniu, zgodnie z instrukcją.

URZĄDZENIE: QuinTron BreathTracker SC

Urządzenie to wykorzystuje technikę współczynnika korekcji CO₂ w celu zminimalizowania błędu spowodowanego niemożnością precyzyjnego/perfekcyjnego pobranie próbek. Współczynnik korekcji CO₂ jest oparty na koncepcji, że CO₂ (dwutlenek węgla) jest obecny w powietrzu pęcherzykowym (płuca) w stałym stężeniu, a CO₂ w powietrzu z otoczenia jest praktycznie równe zeru (w rzeczywistości jest obecny w śladowym stężeniu). Dlatego jeśli próbka powietrza z płuc jest przypadkowo zanieczyszczona (zmieszana) z powietrzem w pomieszczeniu, stężenie CO₂ w próbce zostanie zmniejszone, tak jak innych gazów ( np. H₂). Wiedząc, do jakiego stopnia CO₂ jest rozcieńczony, to możliwe jest zastosowanie korekcji do analizy np. H₂ do oszacowania prawdziwych wartości. Stężenia próbek H₂ są mnożone przez współczynnik obliczony z:

WSPÓŁCZYNNIK=STĘŻENIE PĘCHERZYKOWEGO CO₂/STĘŻENIE CO₂ PRÓBKI

CO₂ jest fizjologicznym regulatorem oddychania i układ oddechowy utrzymuje równowagę przy ciśnieniu parcjalnym CO₂ w pęcherzykach płucnych (PaCO2) na stałym poziomie 40 mm Hg. Dlatego pomiar CO₂ jest najwiarygodniejszym parametrem do „STANDARYZACJI” składu próbki oddechowej. To jedyny gaz w próbce, który ma znane, stałe stężenie i jego wartość jest stabilna.

Dzięki takim możliwościom wynik badania jest dokładniejszy i bardziej wiarygodny.

Badanie można wykonać w naszej siedzibie po umówieniu terminu i złożeniu zamówienia.